dwie dłonie i twarzyczka
więdnąca fioletową malwą

ten obraz pozostał całunem
w posłaniu

zapach wosku uciszony oddech
i zatrzymany balans serca
w przyżółconej strefie chłodu

jak medalik z alpaki

Tragedię, przedstawić w wierszu jest bardzo trudno.

Gratuluję odwagi. Sam postanowiłem nie umieszczać tych bardziej osobistych tekstów na publixo. Ból wraca ze zdwojoną siłą, a ten przedstawiony w Pani wierszu ze względów biologicznych na zawsze pozostanie dla mnie niepojęty. Chociaż znalazłem się w możliwie podobnej sytuacji.

Drodzy Państwo Komentatorzy!

a) "Cytrze" dziękuję za dopowiedzenie :) jednak przedstawiony przeze mnie obraz był identyczny do tego opisanego. Ale proponuję inne rozwiązanie:
"Cytra" spokojnie umieścić może swoją wersję, jedynie z zaznaczeniem, iż została ona zainspirowana... :) "Cytry" miniatura - bardzo zresztą piękna - została odtworzona jakby od strony przeciwnej.

b) Piotrze, teraz po pewnym interwale od opisanego zdarzenia, to "odwagi" nie potrzeba :). Za wspomnienia się nie odpowiada, Śmierć natomiast przychodzi w sposób nieunikniony. Na to "wybawienie" moja Umarła bardzo długo czekała, a ja razem z Nią. Dlatego nazwałam ją "Dobrą Śmiercią".

Dla obojga Państwa, pozdrowienia serdeczne :)

Przejmująco rozpaczliwe obrazy osobistej tragedii utraty dziecka w lakonicznej poetyckiej formie. Trudno opanować wzruszenie.

Teraz nie Dziecko umarło, a bardzo sędziwa Mama: 18.04.2012; Dziecko zmarło ponad 40 lat temu :( Na moich rękach, przy piersi :(((

jak dla mnie taki na siłe

Z takich chwil pamiętamy czasem szczegóły niekoniecznie najistotniejsze, które jeszcze bardziej wpijają się w duszę, np. ten "zapach wosku".