chciałabym czas zaczarować  

niech dziś odpocznie nie biegnie  

co wczoraj głęboko schować  

jutro nie będzie potrzebne  

szlachetne złote promienie  

jak balsam poczuć na twarzy  

ciepło na spokój zamienić  

o szczęścia łucie pomarzyć  

ocalić w duszy stroskanej  

resztki gasnącej nadziei  

że los na mocy mu danej  

ten dzień magicznie odmieni  

i pójść donikąd przed siebie  

uwolnić z krainy cieni  

mieć więcej słońca na niebie  

i tyleż nieba na ziemi  

patrzeć jak wiatr rwie obłoki  

rozpięte w przestworzach żagle  

nim je w błękicie zatopi  

osłabnie ustanie nagle  

to bryzą znów rozkołysać  

grzywiaste spienione fale  

a potem sól piasek cisza  

jakby nie było go wcale  

mogę tak iść bez wytchnienia  

kiedy czas zaśnie nie biegnie  

piękne co tutaj i teraz  

jutro nie będzie potrzebne