nie potrzebuję pytać o drogę 

znaki zostawiasz na ścieżkach czasu 

biegnąc do ciebie gdzieś gubię trwogę 

uwalniam myśli spoza nawiasu 

dolecą szybciej zanim uściskam 

wykradnę wilgoć stęsknionym ustom 

żeby usłyszeć jak jestem bliska 

jak ci zwyczajnie beze mnie pusto 

humor nie taki i dzień się wlecze 

wzrokiem wybiegasz poza horyzont 

na stole kawa kilka bułeczek 

powinnam być tu już przed godziną 

coś zatrzymało dotrę kochanie 

zadbam by dzionek znów nabrał sensu 

kolacja może być ze śniadaniem 

jeśli zgłodnieję miłością częstuj