w dotykaniu ciągle jest życie

i w oddechu czai się byt

nasze trwanie pędzi w pośpiechu

bezpowrotnie toczy swój mit

przyjdzie lato

pod niebo się wzbije

jasny obłok żagiel rozwiany

wiatr go muśnie

chwilą upije

cud się zdarzy rozkołysany

nie spogląda droga na drogę

tylko wiedzie przyziemny los

kto się znajdzie na niej ten nie wie

dokąd pobiegł przed chwilą ktoś

przejdzie lato

zabarwi przestworza

słońce iskry rozsypie w pył

na zegarze zawisną ramiona

godzin szept

przepłynie przez sny

tak się meczą słowa i myśli

przelewane w siebie od lat

ludzie chcą swe życie wymyślić

ludzie myślą jak zmieniać świat