LETNIA SINUSOIDA

barwy pielgrzymką po grzbietach zielonych

rozpinam tkanki frywolność uskrzydla

pyli się życie świętują zapachy

miodzą się miody sortuję prawidła

przestrzeń się kurczy głębią piruetów

smukłością spiral stateczność się gubi

instynkt kontrolę przejmuje więc czasem

o niewidzialne potykam się smugi

wabię czupryną podróżnych niemało

(na łaskotanie ciekawskich figurek!)

ogon się zgubił bezbronność rozprasza

ciepło się wchłania rozpylam naskórek