Kuracjusz zwyczajny

Z podziękowaniami pani Winterolmostover, której wiersz `Kuracjusz wspaniały` swoim realizmem rozbudził u mnie - osoby nieznającej niuansów i tajników sanatoryjnej kuracji - gasnącą wyobraźnię wytwórczą i pozwolił pupuścić wodze nieprzyzwoitej fantazji.

Na otwarcie to była flaszka,

Zaraz po niej ostra Joaśka,

Potem zabieg robiła mu Krycha,

Która przyszła do niego od Zdzicha.

Później z Anką miał on kurację,

Z krótką przerwą na kiepską kolację,

Nocą zaś  różne zabiegi

Wymyślały Kaśka i Pegi.

Co dzień rano wstawał zmęczony,

Z obowiązku dwonił do żony,

By przekazać porcję realacji

O tęsknocie swej oraz kuracji.

Panta rei - mędrzec powiedział,

I miał rację,  gdyż dobrze wiedział,

Że kuracja będzie wciąż płynna,

Gdy partnerka codziennie inna.

Kuracjuszki są prawie jak wino,

Tym pewniejsze, im starsze, ino

Trza uważać, by podczas zabiegu,

Nie dotarły do dnia sądnego.