Kim jesteśmy?

Do napisania tego tekstu zainspirowały mnie podejmowane w komentarzach pod tekstami wielokrotnie, próby analizy mojego wnętrza. Czyli kim naprawdę jestem? Jakie mam kompleksy, jaki jest stan mojego umysłu, na jakie schorzenia psychiczne cierpię? Co z zaburzeniami mojej osobowości? Wreszcie, jak podłe jest moje życie. Niektórzy się głowią nad takimi rzeczami. Postanowiłem wyjść naprzeciw potrzebie poznawczej i cośkolwiek o sobie napisać. Nie da się wszystkich moich wad ująć w krótkiej dramie, to by musiało być kilka opasłych tomów, więc zaprezentuję wybrane elementy.

Zacznę od największego kompleksu, który spędza mi sen z powiek. Otóż dotąd nie wpadłem na koncept mojego Harry’ego Pottera, którego nakład wystarczyłby mi na zakup rancza w Ekwadorze. Najlepiej po sąsiedzku z Wojtkiem Cejrowskim. Lubię go posłuchać, kiedy opowiada o swoich wojażach. Może byśmy wspólnie ruszyli w jakąś podróż. Mógłbym z nim nawet prowadzić nowy WC kwadrans zza oceanu. Tylko jeden warunek: muszę mieć ranczo na bogato za oceanem.

Przede wszystkim to jestem socjopatą. Od Hannibala Lectera różnię się tylko tym, że gardzę ludzkim mięsem.  Natomiast nie jest dla mnie żadnym problemem nastawianie kości, szycie, proste operacje.  Żadnych zahamowań. Myślę, że potrafiłbym nawet sprofanować czaszkę. Jak Antonii Kosiba. Znachor. Nawet słyszałem już kiedyś, że pomyliłem profesje. Proszę sobie wyobrazić: Wojna. Szpital polowy, lekarzy brak i ja, Legion , się zgłaszam do prowadzenia operacji.  No trudno. Nie ma komu, to bym operował ja. Żałuję, że nie jestem chirurgiem. To największa satysfakcja. Ten zawód.

Dalej są choroby psychiczne. Każdy wie, że jest mnóstwo chorób psychicznych i mnóstwo ludzi na nie cierpi. Inaczej nie da się świata wytłumaczyć. U mnie diagnozowano tutaj schizofrenię. Czyli, że słyszę głosy. One mi dyktują te wszystkie brednie, które potem publikuję. Inaczej jak to wytłumaczyć. Zresztą, starczyłoby, żeby mnie ktoś zobaczył podczas pisania na klawiaturze. To musi być schizofrenia! Ale jest mały haczyk. Otóż jest problem z logiką, ponieważ moje wypowiedzi są logiczne, a schizofreników często bywają nielogiczne, ponieważ oni słyszą głosy fałszywe. Ja zaś słyszę głosy prawdziwe. Na tej bazie można ukuć określenie: „Czarna schizofrenia”. Czyli taka choroba psychiczna, gdzie chory niby nie gada od rzeczy, ale jednak gada od rzeczy. Czarna schizofrenia. Takie coś bym podał jakbym był pisowskim spin doktorem. Ludziom by się spodobało, to  byłoby proste wytłumaczenie: oni mają coś ze łbami, ci czarno schizofrenicy. No nie?