Trochę jak strumień świadomości
Emilu
(kocham cię)

Kluczem do tego "sejfu" jest tytułowa niezborność widzenia, dana chyba już nam wszystkim, a tutaj w wierszu także szerzej zagarniająca nie tylko nasz zmysł wzroku, lecz także wszystkie pozostałe nasze instrumenty poznawcze.

Źle widzimy, niedosłyszymy, mamy marny zmysł dotyku, węchu, smaku, nasza głowa - jak mawiają Francuzi - "źle robi" itd.

To ja. Utknąłem w pytaniu.

(patrz 1. wersy)

JAKIM CUDEM MOŻEMY COŚ DLA SIEBIE CZY ŚWIATA OSIĄGNĄĆ, Z NATURY BĘDĄC TAK DYSFUNKCYJNYMI??

Piękna na bogato liryka filozoficzna

ja w tej ulicy
zapominam o tych rzeczach
po raz kolejny

(patrz finał - cytuję z pamięci)

Sitko naszej percepcji "widzi" kilka zaledwie radianów ("ulic") otaczającego nas świata

Astygmatyzm - patrz nagłówek - to wada wzroku, którą można skutecznie skorygować.

Warunek: trzeba chcieć to leczyć, a więc

uruchomić własne nogi,
zarejestrować się u okulisty, odczekać stosowną kolejkę,
zdążyć na czas na umówioną wizytę,
potem optyk,
kolejna kolejka z czekaniem na stosowne okulary
itd.

To już lepiej żyć niedowidząc