W zaschniętym bukiecie pod strzechą dachu

mieszkają wspomnienia kurzem oprószone

związane rzemykiem lnianego powrozka

wyblakłe różyczki uschnięte powoje

to nic że już starość zamgliła wspomnienia

a miłość w płateczkach kolorem wyblakła

do góry nogami łodygi i pąki

w nich radość i wieczność znów wzdycha uparta

pamiętasz mój miły hortensje od ciotki

i maki czerwone do suszu niezdatne

gemfreny wstydem różowo zabarwione

gdy żeśmy wielbili się lipcem uparcie

smutno okiem zerka miesiącznica na mnie

zbielałym owocem ciepłych letnich czasów

pamiętasz okular zerwany na czerwiec

jakże było słodko bez zbędnych wyrazów

powłóczę na strychu starymi nogami

plecy zgarbione sięgać nie pozwalają

podnoszę ku kwiatom me oczy zmęczone

by wspomnieć raz jeszcze jak było nam w maju

dzisiaj zerkasz na mnie spod innego nieba

ja cię upatruję w łąkach tu na dole

gdzie żółto w polach rosną nieśmiertelniki

i w suszonych kwiatach zbieranych we dwoje