Przejdź do komentarzyrozstanie
Tekst 34 z 77 ze zbioru: Szukanie iskier i płomieni
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz / poemat
Data dodania2012-08-31
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń2884

Uli


chłodne poranne spojrzenie

budzi mnie do rozstania

pójdzie w niepamięć

miłość

bo ktoś kłamał


nie poznałam od razu

potem wszystko się stało

jasne i proste

bo ktoś rzucał  plugawe słowa

i spojrzenia ostre


poskreślałam dni i godziny

wyrzuciłam z siebie

że kocham

dzień zaczynam bez winy

nocą smutek przygarniam i szlocham


wszystko we mnie jest inne

niż wtedy

gdy kłamstwa za prawdę brałam

nie wybaczyłam

nic nie zapomniałam

  Spis treści zbioru
Komentarze (8)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Można wybaczyć, ale nie zapomnieć, a do tego potrzeba wiele, wiele czasu.. Ładnie..
avatar
/miałem tez Nie, ale.../

Madam
p.Ann

czy mozna z Wynurzeniem osobistym,
na kanwie
paninego i powyższego Utworu?

dziś,
dzisiaj napisałem do pewnego i młodego i obiecującego Futbolisty...

"a może przemyśl...
a może
nie opłaca się być - Uczciwym Człowiekiem?

zobacz,
popatrz...
wokół,
wkoło sam Hochsztaplerzyna,
sam Krętaczyna,
sam Sprzeniewierzyna na Stanowisku,
Stanowiskach...

przemyśl...
przemyśl "to"
avatar
rozstanie ?

czyta się Jednym Tchem.
Ciurkiem i Jednym Tchem.

rozstanie ?
czyta sie...
przejmująco-genialno... Fantastycznie
avatar
zapomniałem.

czyta się...
ale
i wszakże pod jednym warunkiem, na Głos.

"rozstanie" czytać /jeno/... na Głos
avatar
tak myślę sobie...

"rozstanie"?

to Poezja jest.

tak myślę... se.
avatar
Wspaniały wiersz, w którym nawet niewybaczenie jest piękne.
avatar
Nie tylko można, ale należy wybaczać zawsze i za wszystko. Dla siebie i dla własnej duszy.

Bardzo dobry wiersz, jeden z najlepszych Twoich wierszy moim zdaniem.
avatar
Czas leczy rany ale długo i powoli ale w końcu przyjdzie wybaczenie. To potrzebne aby się "odrodzić "
Pozdrawiam serdecznie :)
© 2010-2016 by Creative Media
×