MOJEJ SIOSTRZE...CD1

pamiętasz siostro naszą budę visa vie

zielony parkan gdzie przecisnąć się bez słowa

mogły modelki i modele rozmiar trzy

trzy gramy tłuszczu wąski zadek mała głowa

reszta męczący brała objazd by na czas

zaliczyć zbiórkę pokonując kilka bramek

i jak tu bawić się w podchody gdy po pas

język usychał jak na plaży z piasku zamek

toteż puszystym dano przerwę choć na łyk

powietrza które wówczas było jeszcze świeże

zanim przywódca skinął dłonią co się w mig

zmieniało w rozkaz choć nie byli to żołnierze

pamiętasz siostro oślą ławkę wielki blat

na którym lśniły ślady uczuć i brawury

przebite serca czasem nieudolny kwiat

pamiętasz siostro spod tablicy wzrok ponury

ofiary którą czarny dziennik zmieniał w strach

więc ani płaczu ani śmiechu głucha cisza

aż raptem dzwonek wybawiciel zapiał w drzwiach

że nawet belfer nie miał chęci grać klawisza

runęły konie i źrebaki twarzą w twarz

na długi wybieg co azylem był na chwilę

i chociaż dumnie przechadzała się tu straż

te krótkie przerwy uzdrawiały jak promile

pamiętasz siostro zwinnej kredy lekki łuk

kiedy zmieniała się w Pershinga lub sputnika

loty zeszytów nad głowami niemy huk

bomby w zeszycie kolejnego męczennika

zgrabne mundurki kołnierzyków śnieżną biel

filcowe tarcze na rękawkach szyk woreczki

gdzie się Juniorki dobrze miały i swój cel

ortopedyczny wypełniały ot bez sprzeczki

tak mógłbym długo szkolne bzdury jeszcze pleść

rozpychać myśli i uwagę wspomnieniami

tak mógłbym jeszcze pieścić przeszłość spijać treść

przeżytych filmów z cudownymi aktorami