Szkoda odlatujących żurawi

i żal wróbli zdziwionych  pod strzechą

słupków czerwonosmukłych bocianich

brodzących łąką tuż za twą miedzą

zachodów późnych w ciepłe wieczory

tętniących życiem zielonych zarośli

niezgrabnych  chrząszczy w słońcu błyszczących

na grzbiecie śmiesznie się bujających

potoczków śpiąco płynących wiosną

brzęczących trzmieli mrówek z etatem

pożegnań rok w rok jest jakby więcej

a wiersze pachną wiosną i latem