Szept Chrystusa

Nasza jest wina, lecz

(według wielostronicowej instrukcji)

nie zawsze do nas pasuje.

Tępo wpatrzeni w Twój krzyż wciąż jesteśmy źli

na samych siebie,

że nikt nie zrobił wtedy odlewu z Twojej cierpiącej twarzy

dla pokolenia dwudziestego pierwszego wieku.

Wtedy mieliśmy zaćmę i niepewność, tylko je,

a Ty obiecywałeś zbyt wiele.

Od nas dostałeś jedynie grot włóczni i nasiąkniętą octem gąbkę,

które uwolniły Twoje życie od naszej głupoty.

Ciągle jesteśmy ślepcami, zapatrzonymi w światło,

niepomnymi, iż ostatnim ruchem warg

naprawdę przestrzegałeś nas przed pustką.

Wiemy, wina jest nasza.

Tylko powiedz dlaczego wówczas nie dałeś nam przynajmniej

żadnego poczucia niebezpieczeństwa ?

Nie masz pojęcia, Chryste, jak wiele potrzeba dziś odwagi

by ( choć przez chwilę ) popatrzeć w głąb.