Bardzo ładny i niezwykle subtelny wiersz stroficzny z rymującymi się w każdej strofie wersami drugimi z czwartymi.

Statystyczny dorosły Polak "czyta" JEDNĄ książkę rocznie

ergo

/w tłumaczeniu na nasze/

skoro nikt nie czyta wierszy, to będzie czytał prace krytycznoliterackie??

O, Matko Boska!

A tak na poważnie,

pytanie o rolę krytyka /czyli o Odbiorcę/ w literaturze pięknej jest tak rzadkie jak ten świętojański kwiat paproci.

Bezcenne

Sztuka słowa jest sztuką komunikacji na linii Piszący-Czytelnik. Na naszym publixo to komunikacja werbalna, najczęściej tylko pisana

/przy pomocy polskiego alfabetu oraz zasad polskiej ortografii i interpunkcji/.

Czym to skutkuje? Ano, także tym, że każdy taki /pisany/ komunikat adresowany do nas /klasyka Gruszkowego dialogu na dwa krzesła/ odarty jest z tego, co w nim najważniejsze: z mowy ciała, ze świata zapachów, z fonii i z wizji.

Ślepy Homer miał nad wszystkimi dzisiejszymi poetami tę jeszcze dodatkową potężną przewagę, że te swoje wielkie epopeje publicznie, chodząc od wioski do wioski, śpiewał

Ostatnia strofa sugeruje wszechpotężną moc sprawczą krytyka

- czyli tego w codziennej naszej praktyce zaledwie bardzo kiepsko oczytanego krytykanta -

ale, chwała Bogu, tak nie jest.

To, co pod niebiosa wynosi każdego twórcę, to wyłącznie jego wielki z Nieba d a r