Szyk poplątany albo mój aktualny akt

Opieram się skórze

czasami tylko żyletka

zabiera mi kawałki tożsamości

zbyt starej

by nadal nad nią płakać

Opieram się czuciu

czasami tylko odmierzam skromność

przez przypadki

dopiero co rozbudzone dokładnie nie pojmują

co kiedyś chciały powiedzieć

Opieram się zasuszonym wspomnieniom

każdej nocy spółkuję z kolejnym

ostatnim papierosem

by nie posypać głowy popiołem wprost z serca

Opieram się pragnieniom

bo tylko one jeszcze otwierają

ślepą wiarę w przypadek

który układa się ze mną

zawsze pod włos

Opieram się cieplarnianej atmosferze

bo trudno jest postawić na sztorc dryfujący krajobraz

w czasie ucieczki przez pole pokrzyw

Czasami tylko

(zaledwie o parę milimetrów) szersza szlachetność

i milczenie plącze szyk

wiotkim melodramatem mojego nagiego aktu