Nietoperek cz. I*

* Tekst powstawał w ten sposób, że wnuczce, na którą czasami jej mama mówi nietoperek, napisałerm czterowiersz, w którym każdy wers liczył po osiem zgłosek, średniówka wypadała po czwartej zgłosce, a wszystkie wersy zakończone były cząstką `erek`. Tym ostatnim słowem w każdym wersie musiał być rzeczownik w dowolnym przypadku i dowolnej liczbie. Gdy córka wyraziła ochotę dopisania drugiej zwrotki, ustaliliśmy, że w każdej kolenej zwrotce musi dojść przynajmniej jeden nowy rzeczownik z końcówką `erek` . Natomiast nie jest konieczna kontynuacja wątku. Tekst ten jest więc efektem rodzinnej zabawy. Do zabawy zapraszamy innych, ale pod warunkiem przestrzegania przyjętych reguł. Chętnie też skorzystamy z podpowiedzianych kolejnych rzeczowników.

W ogródeczku rosł koperek,

A z koperku nietoperek

Wskoczył prosto na rowerek,

Chociaż pełen był rozterek.

Chyba wsiądę na rowerek

I pojadę na spacerek,

Myślał sobie nietoperek,

Zakładając swój sweterek.

Na sweterek skafanderek

Włożył zmarzluch nietoperek,

Potem skoczył na rowerek

I popędził jak wicherek.

A gdzieś w dali brzmiał oberek,

Wtedy skoczny nietoperek

Rower zmienił na skuterek,

Co był szybszy niż wiaterek.

A gdy jechał tak przez skwerek,

Ujrzał w trawie gdzieś papierek,

Myślał, że to jest cukierek

I zjadł papier nietoperek.

Wtem nadleciał koliberek,

Muszę jechać kupić serek,

Proszę, pożycz mi rowerek.

Weź, rzekł hojny nietoperek.

Cdn.