W sprawie przecinków albo koma ( z dedykacją i po raz wtóry, bo w komentarzach raz publikowane)

(z szacunkiem dla Janko)

Niech mnie przecinek o wiersze nie prosi,

Bo jego-ż w wierszu chwalić ingerencję?

Przecinek wielbić? Wszak przecinek wnosi

Niepokój w rytmie, niechcianą kadencję;

Przecinek  - lot ikaryjski wciąż `tu`, zawsze `teraz`,

Choć milcząc, przetnie tak nagle brutalnie

i skrzydła poezji jak sztylet potera,

Że myśl zagubiona w komę wnet zapadnie

Przecinek jest milczeniem...

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ?

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ...

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ;

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, !!!

Suplement

Już wiem, gdzie przecinek ma od groma roboty!

Pauzą cisz wciąż oddziela mądrość od głupoty!

Tam wszak trzeba kadencji jasnej i wyraźnej.

Chociaż...? Głupocie zawsze w towarzystwie raźniej.