Bajka o złym smoku i rycerzu z hrabstwa Theodor

Za siedmioma węzłami, za siedmioma komputerami, pod siedmioma postaciami żył zły smok, Legion. Smród siarki, którą zionął, rozchodził się wszędzie. Ludzie mdleli i wymiotowali. Niejeden śmiałek próbował mierzyć się ze smokiem, lub chociaż przegnać go daleko od ludzkich siedzib. Niestety, ktokolwiek zbytnio zbliżył się do smoka, tego odór siarki zwalał z nóg. Wreszcie znalazł się śmiałek. Był to nie lada rycerz z dalekiej krainy, człowiek romantyczny, prawy i dzielny ponad wszelką miarę. On jeden mógł smoka pokonać. Był to baron von Knoedel z hrabstwa Theodor. Znakomity szermierz, wytrawny jeździec, zaś w pojedynkach buldożer. Niezrównany w dystansie, półdystansie, a najlepszy w klinczu rycerz, pogromca smoków. Z marszu, nie zważając na okoliczności, ruszył prosto do legowiska Legiona, czyli tam, skąd dochodził najostrzejszy odór siarki. Sapał i stękał po drodze. Zatrzymywał się, spluwał i szedł dalej. I tak sobie szedł w tych smrodach, w tym fetorze siarczystym, a smoka nie znalazł. Wówczas zrozumiał. Pojął zagadkę. Aby dopaść Legiona musi być jeszcze ostrzejszy. Musi być obrazoburczy!

A wówczas oddał nasienie do kielicha, poczym nad nim zapłakał. Słone łzy przeniknęły nasienie. Następnie wzniósł toast: za kobiety!

Legion poczuł ciarki. O jakże on jest obrazoburczy! Jakaż to sadomasochistyczna esencja! Cóż za śmiałek takie robi uczynki? Czyż on nie siarką znaczony? Muszę jego obwąchać.

ciąg dalszy niechybnie nastąpi...