Czym jest DOBRO, a czym - ZŁO?

Tyci synek

pyta tatki:

- Czym jest dobro,

a czym - zło?

Wśród poetów

bez sekretów,

słodkie dziatki!

Więc uwaga, robaczki! Ot,

rady tatunia

i myśli

w wierszyku są.

Trąba Jasiu

goni kaczki?

Piszczy, niszczy

kwiatki wiśni?

Każdy to wie:

fora takiemu ze dwora!

najwyższa pora!

Jaś robi źle!

Trąba w końcu

poszła sobie

bez obraz.

Lecz przecie słońcu

w żadnej dobie

nie wadzi głupoty kobra!

Znowu palące czas wskrzesił.

Dla brykań i dzieci

pora słonka dobra!

Kiedy synek

ubrudzony

jest czarniejszy nocy,

miód ma w uszach

osadzony

- jasne, że

to bardzo źle!

Z brudu buzia

cała w ryk:

- Pomocy!

A jak chłopczyk

mydło lubi

i do zębów pastę

- to go zawsze

czystość chlubi,

i unika chorób następstw.

Kiedy bije drań słabszego,

ja go piórem

nie tknę

- drania paskudnego!

Na wieczną dziecinę

szkoda książki mojej!

Szuję wprost pominę

z Olimpu

spokojem.

Bączek wszak

doskoczy:

- Nie bij, chuliganie!

Taki maluch

prosto w oczy

draniom tym przygani!

Jaki zuch!

Ciałem mały,

zaś duchem

za dwóch!

Tak, Panowie, Panie!

Jeśliś zniszczył

zeszyt swój

czy kapce,

i oseski wiedzą:

tatko da!

po łapce!

A jak zuszek

pracowity,

do nauki chętny,

czeka go sowity

dar dwustudziesiętny:

zawsze w pocie czoła,

lecz prymusów szkoła!

Przed robaczkiem

zwiał z płaczem

bąk- chłopaczek?

Taki z strusia

raczek?!

Wstyd i mamie,

wstyd też tacie!

To niedobrze!

Bardzo źle,

kiedy cienia

boisz się!

Inny malec

- knot nieduży -

nie lęka się burzy!

Taki zuch

- jak tych zuchów dwóch!

Malusia durnota

w brudach błota

z głową się tapla,

jak ta żaba,

ta czapla,

rada, że pływa?

Wszak to o niej

idzie sława:

zła zabawa!

Mamie prań przybywa!

Drugi malec

butki czyści

babuni i bratu.

Sam kalosze myje!

Ten czyścioszek

wart wiwatów!

Sto lat niech nam żyje!

Niech pamięta

syn z Tobolska,

wie niech cała Polska:

będzie z świnki

kawał świni

w Amazonii

czy w Bolonii,

w kraju Chinki

czy w Gdyni!

Tyci syneczek

bez sprzeczek

słuchał rad tatki

grzecznie...

i poprzysiągł sobie

nawet w grobie

być zawsze dobrym

koniecznie.

1925