19.02.

I. (Neo)gotycko

Jakoś tak osobliwie

mrowi po łydce dreszczem

biegnie od podłóg prądem

po sam pacierzowy stos

Perłami w samo południe

dzwonią kuranty jak zęby

szumią taftowe suknie

nad głową kłapie przewodnik

Sigi zdesperowany

do ścian odwrócił portrety -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Gadają coś o przeciągach

II. Ordynatowa

Elizy oczy szklące jak dżety –

wielkie kuliste łzy –

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

To przez faceta tragiczne lamenty

złamasa. I Wieszcza: No 3

III. Okopy Świętej Trójcy dawno splantowane

brzuchata i piersista

krzywonoga

z wysypiska

pozyskanych gałganach

przesmrodzona łazęgą turystka

umoszczona

na kolanach hrabiego Siżysia  –

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  

jej wdziękami   

wgniecionego w spiż

IV. Opinogóra i sierpień

Ta darń odwodniona

przemęczona korzenną wonią

zduszonych przez słońce

płaszczyzn gazonów

Niespełniona marzy się słota

i pływające po niebieskim stawie

krzyżówki. Kaczki z drzeworytu

który oddycha ulewą

V. A w Opinogórze październik…

Szybą – pokutna modlitwa

a przed nią ona –

bijąca żądełkiem  

jesienna muzyka

Starym złotem przebarwiony park

słodkim Concerto e-moll

Pana Fryderyka

Wieczór natęża purpura

wzmaga zachodni wiatr