Befano... po prostu znakomite. Zatkało mnie z podziwu. Wszyscy wiedzą, że nie oceniam, ale zrobię tutaj wyjątek... świadczący o niezwykłym kunszcie Autorki, jej wyrobieniu politycznym i empatycznej świadomości tego, co dzieje się dookoła nas.

Wielce zaszczycona oceną dziękuje "uprzejmi" - skromna b_d_c ;-)))

Serdecznie :-)))

Domyślam się, że to o konkretnej postaci. Dość odpychającej, bo tak wyraziście odmalowanej.

Akurat nie ;-) Jest tych "towarzyszy i łobywateli" co-nieco, a wszyscy - lub prawie wszyscy - o zbliżonej aparycji i takiej mentalności :-)

:-)))

Co tym razem ten nasz populus dixit (vide tytuł poetyckiego cyklu)?

Mein Name sei Hass (patrz nagłówek sonetu) - w tłumaczeniu na nasze brzmi: "Nazywam się nienawiść/(Ludwig?) Hass, historyk, prof. UJ, wielokrotnie więziony za swoją wywrotową opozycyjną atywność polityczną" (więc być może O NIM również tutaj mowa przy okazji hasła "opozycjonista=ten, co nienawidzi... oraz ORAZ ten, którego nienawidzą, bo to miecz obosieczny!").

Bardzo plastycznie sportretowana w wierszu postać - stary zaniedbany dziadek, istna odpychająca pokraka z Mahlerem w tle - to personifikacja nienawiści.

W przekazie bacznym okiem Poetessy uchwycony - jakże często przez nas przeoczany! - niewidoczny i bardzo ZNACZĄCY psychologicznie niuans: bycie w jakiejkolwiek opozycji zawsze warunkuje - po obu stronach barykady - NIENAWIŚĆ