Skoro Administratorka usunęła mój list do Befany i Knoedla z dnia 30.10.2020 a ich chamskich, wulgarnych odpowiedzi na niego nie, i skoro mnie o tym nawet nie powiadomiła, dając im tym samym ciche przyzwolenie na dalsze obrażanie mnie — ku przyzwoitości — publikuję list raz jeszcze:

Szanowna Befano, szanowny Knoedel,

bawi mnie to bardzo, że aż tyle swojego cennego czasu poświęcacie mojej skromnej osobie. Że, jak doszły mnie słuchy, piszecie różne teksty (wiersze, eseje, opowiadania) pod tytuły moich tekstów tu zamieszczanych. Że w komentarzach, na forum, gdzie się tylko da — piszecie o mnie.

Hmm... tak sobie myślę, że właściwie to powinnam być dumna, że żyjąc ponad 30 lat na Obczyźnie, tak „wielkie osobistości” z Polski mną się zajmują.

Do tej pory nie reagowałam, bo banując Was, po długim znoszeniu Waszych ataków chamstwa, impertynencji zignorowałam Was całkowicie wraz całym Waszym pisarskim inwentarzem... i nie czytam Waszych teksów.

Choć początkowo niektóre Wasze wiersze bardzo mi się podobały, szybko zorientowałam się jednak, że należycie do nienawistnych, napastliwych, niekulturalnych ludzi, a takich omijam szerokim łukiem. Zbyt cenię sobie radość życia, bym miała się babrać w...

Wprawdzie, jak już wspomniałam, od dłuższego czasu dochodziły mnie słuchy, że mnie podle szkalujecie w różnych miejscach, to jednak nie chciałam odbierać Wam przyjemności pozbywania się jadu nienawiści... Szkoda by Was było, gdybyście się mieli jego nadmiarem udusić.

Gdyby jednak w przyszłości Wasze zainteresowanie moją osobą mnie znudziło, nie zdziwcie się, jak kiedyś, pewnego pięknego dzionka, otrzymacie z zagranicy pozew o stalking. Szykanowanie, nękanie innych jest karalne. Jest na to paragraf.

Na zakończenie mojego listu, dedykuję Wam Obojgu kwiatuszek z życzeniami miłego dnia oraz radości, pogody ducha, weny twórczej i... nadziei, Michalszka

30.10.2020