Schodzi coraz niżej 

po zmurszałej nitce lewej nogawki 

wyhodowany po mistrzowsku 

nierozważnie 

niczym błąd w lekarskiej sztuce 

wycieka poprzez palce 

Schodzi w złożonej przypadkowo 

przestrzeni kąsania 

pragnie 

co go pomija 

prosto w wylot długiego korytarza nogawki 

za którym zaskoczenie i wilgoć 

oraz statystyczna zapadnia w nazwie własnej 

Wciąż niżej 

w wielki świat gorącego mięsa 

kąsanego z zimną krwią 

Mówiąc szczerze nitka 

korytarz 

krew 

mięso 

wilgoć 

i zapadnia nogawki 

zdają się wykraczać poza swoje 

kompetencje 

Poprzez wąską pępowinę nazwy własnej 

toruje sobie zawiłość 

zawieszony pomiędzy obłudą a modlitwą 

Schodzi wyhodowany perfekcyjnie 

u progu namiętnej 

bezmyślnej bliskości 

z myślami drugiego człowieka 

mój gad 

ukryty pod płaszczem piekła 

wybrukowanego dobrymi uczynkami