Go to commentsŚwięta, idą święta...
Text 12 of 37 from volume: różne
Author
Genrepoetry
Formpoem / poetic tale
Date added2014-12-22
Linguistic correctness
Text quality
Views2501

Święta, znów idą święta...

Czy ktoś jeszcze pamięta

kopne śniegi po strzechy

i mróz dmący jak miechy?


Nasze oczekiwanie,

z gwiazdką co się dostanie.

Czy Mikołaj pamięta

o wyśnionych prezentach?


Dzisiaj nawet zmywałem,

na zakupy biegałem.

Mikołaju kochany,

mam od mamy pochwały!


Ach, marzę o kolejce

i koniku, nic więcej.

List ładnie napisałem

i dawno już wysłałem...


Święta, znów idą święta,

są dzieci i wnuczęta.

Śniegi już nie po strzechy

i mróz nie dmie jak miechy...


Lecz święta! Okres piękny,

choinka i prezenty.

Ten czas nie jest jak rzeka,

wciąż magia świąt... urzeka.

  Contents of volume
Comments (8)
ratings: linguistic correctness / text quality
avatar
Ze śniegiem czy bez niego święta i tak się odbędą!
Kevin w telewizji też chyba będzie...
avatar
Optymisto, dobrze zauważyłeś - Kevin to też już prawie tradycja świąteczna... przynajmniej według polskich tivi
avatar
Świetne połączenie wspomnień z dzieciństwa z obecną rzeczywistością. Być może tkwi w tym jakiś podtekst albo regionalna wypowiedź, ale nie bardzo rozumiem, że mróz dmie jak miechy. Gdyby to był wiatr...
avatar
Ładny wierszyk i przywołał moje wspomnienia z dzieciństwa :)
avatar
Przyjemnie poczytać, tak ciepło się robi, nawet upływ czasu nie jest straszny. :)
avatar
Wszystkim uśmiech wspomnień przesyłam :)

Janko, wiem że to wiatr dmie... "mróz dmie" nie jest regionalizmem. To moja "licentia poetica", przenośnia - mróz potęgowany przez zimowy wiatr.
avatar
Bardzo ładny wiersz:)
avatar
Adelo, mniej wiersz, więcej wierszyk świąteczny. Dla dużych i małych. Takie leciutkie też są człowiekowi potrzebne. Jest czas świąt, jest czas uśmiechu i... choinki, Mikołaja i prezentów :)
© 2010-2016 by Creative Media