19.03.

Motto: „Święty Józek, wiezie trawy wózek. Ale czasem zasmuci i śniegiem przyrzuci” [mawiała moja Babcia]

W XVIII wieku w dziele „O ROŚLINACH ICH UTRZYMANIU, ROZMNOŻENIU I ZAŻYCIU” w tomie drugim zatytułowanym „O DRZEWACH, I ZIOŁACH DZIKICH I LASACH” ksiądz J. K. Kluk Kanonik Kruszwicki tak pisał o leszczynie: „[...] krzew mierney wielkości pospolicie nachylony rosnący; kora na nim gładka i iasnosiwa: liście niemałe, prawie okrągłe, wyrzynane i ząbkowane, na przemian po gałązkach stojące: kwiat czczy skupiony w kształcie żółtych kotek: kwiat rodzący ma kupkę czerwonych nitek, z którego rośnie owoc twardą łupiną okryty, laskowy orzech zwany, i znaiomy.”

Równie podobne do leszczynowych są męskie kotki olszy czarnej. Ich kolor, wpadający w czerwony zwłaszcza, gdy jeszcze nie do końca rozwinięte jest o wiele ciemniejszy od kotków leszczynowych. Olsza czarna to gatunek rosnący w miejscach podmokłych oraz nad jeziorami.

We wspomnianym dziele Ks. Kluk napisał w 1778 roku o olszy: „Jest to leśnowodne drzewo pierwszey wielkości; (…) korę ma czarniawą chropawą, na gałązkach zaś siwą. Liście wiszą na długich prątkach, są pozdłużne, ciemno zielone, po brzegach ząbkowane, żyły na nich od spodu znacznie goruią: i wiszą po gałązkach na przemiany. Kwiat czczy iest w kształcie długiey kotki z łupin złożoney, z pomiędzy których rodzący wydaie szyszeczki wielkości orzecha, pod łupinami drobne i płaskie nasienie maiące. Jest to drzewo naylepsze, ktore tylko mamy na grunta mokre: rośnie na błotach, na mieyscach gdzieby i od roku do roku wody stały, i gdzieby się podobno żadne inne drzewa nie utrzymały.”

Wiosna o przebiśnieżnej woni, wiosna, bo:

to wyłącznie marzec

rozwinął powietrze

ponad nieboskłonem –

aby w bielutkiej skorupce

z brzeżkiem

bladozielonym

rozpuścić w eterze

kropelkę świeżości

P. S. Kiedy łagodna zima, wówczas przebiśniegi potrafią zakwitnąć w lutym. Tak jak krokusy