Przemija postać świata

Kiedy przemija postać naszego świata

Aż ostatni dzień zdmuchnie życie jak lampę

Tylko ubodzy widzą w tym sens magnata

Ze przemijanie łamie utartą sztampę

Kiedy dzień odleciał na skrzydłach anioła

I spostrzega się niemoc go zatrzymania

Wtedy bogacz pragnie wyrwać się z grajdoła

Jakże posiadane skarby wziąć do Pana

Kiedy przeminęła postać tego świata

I znicz płonie jako akt wiary i miłości

Grób błogosławionych otacza poświata

To dla nich otwarte są wrota wieczności