Go to commentsNie dasz mi niczego więcej
Text 152 of 203 from volume: poezja
Author
Genrepoetry
Formpoem / poetic tale
Date added2018-11-11
Linguistic correctness
Text quality
Views1221

***


nie mówmy głośno

o tym że umarło serce

i świat chce się zestarzeć


nie posądzajmy kwiatów

w starym wazonie

o martwą ciszę i niechęć


nie dasz mi więcej niczego

ulotniła się czerwień i zapach

zostały puste krzesła przy stole


ptaki na oknie osądzają milczenie

spoglądają z ciekawością

na drewniany blat

na którym zdjęcia pożółkły od chłodu

dziwią się

już tylko one są zdolne do rozmów

nie dasz mi niczego więcej

  Contents of volume
Comments (2)
ratings: linguistic correctness / text quality
avatar
Ano, racja: ptaki tylko zdolne do rozmów.

My nie tyle milczmy, co rozstańmy się. Tak będzie bardziej aligancko.

Skoro w tym twardym handlu "coś za coś" i tak nie dasz mi więcej niczego
avatar
Zaiste,

nie posądzajmy kwiatów
w starym wazonie
o martwą ciszę i niechęć
/bo to nie one są tutaj martwe i niechętne/

nie dasz mi więcej niczego

(patrz kolejne wersy 2. i 3. strofy)

I nie dziwota, skoro żarłoczne jak jamochłon "ja" potrafi tylko brać. To dlatego w końcu liryczny "ty" poszedł po rozum i zakręcił swój kurek z darami, co definitywnie zamknęło temat dawania w nieskończoność
© 2010-2016 by Creative Media