Będziesz się nad nami litować? To się lituj, jeno mądrze,

I nie mierz naszego chłopa miarą hrabiego,

Bo my nie mamy twoich białych rączek -

Lud prosty nie ma sobie równych i w ciężkiej robocie,

I w świątecznej hulance!

Każdy z nas ma duszę czarną

Jak  ta granatowa chmura,

Gniewna i groźna,

I aż dziw, że gromów nie ciska

I krwawych deszczy nie niesie,

A kończy tylko beczką wychlanego wina.

Ale wystarczy jedna czareczka tego eliksiru,

Żeby wszystko to rozpłynęło się

Po najmniejszych nawet żyłkach,

I żeby znowu jak zawsze roześmiała się dobra,

Życzliwa światu chłopska dusza!

Nie trza wcale nad nami lamentować -

Rozejrzyj się tylko, jaki świat piękny!

Jacy chwaccy ci nasi kawalerowie!

Jakie cudne jak to najlepsze wino młode kobiety!

I wszyscy oni życiem upojeni,

Choć jeszcze wczoraj ni duszy,

Ni rąk i nóg z utrudzenia nie czuli!*

1865

..............................................................

/Foto własność tłumacza/