stał zwykły garnek

obok siadł czarnek

czarnek aż dyszy:

każdy mnie słyszy!

garnek wysłuchał

i rzekł spod ucha:

wiem że ja i ty

jesteśmy puści

lecz jest różnica

ja użyteczny

ty tylko wsteczny

ja nie przeciekam

ty ludzi wściekasz

mnie człek doczyszcza

tyś czynił zgliszcza

mnie ktoś dopieści

ty tylko wrzeszczysz

ja swoim wnętrzem

posłużę jeszcze

zaś twe odejście

to ludzi szczęście

dotarło wreszcie

czy mówić jeszcze?

lecz prawdy garnka

to nie dla czarnka

gdyż w parze z wucem

nadal jest bucem