noc przegadana w kompanii gwiazd 

księżyc bezczelnie podsłuchuje 

tych słów rzucanych w noc na wiatr 

których się nie da za dnia ująć 

noc zaplątana w hierarchię zajść 

w środek wszechświata własnych myśli 

a ten srebrzysty w nosie ma 

samotnych pragnień głodny wyścig 

śmiech rezonansem wzruszonych szyb 

rozwiał złudzenie nikt nie puka 

szkło tak jak dłonie nieco drży 

papieros głodu nie oszuka 

sen uwięziony w ostrości zwid 

tego co kiedyś się zdawało 

co miało przecież pewne być 

a okrył kurz zawinął w całun 

gwiazd powierniczek uważny wzrok 

nie daje zasnąć strachy budzi 

gdy w pojedynkę chwiejny krok 

pomylił ścieżki w lesie ludzi

__________

* grudzień 2010