Refleksyjne chwile nadchodzi cisza, samotność i zmrok 

Pot zalewa skronie, mam kartkę i w nią zatapiam wzrok  

Powoli odpływam, nie jestem bezmyślnym więźniem przeszłości 

Łatwo potknąć się o teraźniejszość, wybiegam do przyszłosci 

Bez litości, ten obraz codzień dostrzegam wieczorem  

Chwile zadumy, z każdą minutą tworzę sobą historię 

Wojnę z samym sobą, zawsze z frontu wracam z tarczą  

Front Ogranicza, Ratunkiem Miłość co jest zbawcą 

Uśpi na zawsze zło co w pustych sercach diabeł gości  

Rozdajmy światu lepsze karty, przestańmy rzucać kośćmi 

Bez litości, judaszom z powiek spokojny sen zabieram   

Zamieniam go w koszmar, tego wymaga nasza matka Ziemia  

Scena? Jeśli uważasz że to teatr a Ty jesteś aktorem  

Masz narzucony scenariusz to Lucyfer Twoim promotorem 

Biorę, to co prawdziwe, a oddaje wam jeszcze szczersze  

Cisza, samotność i zmrok, na myślenie jest najlepsze  

Dekalog, dziesięć przykazań, podstawą wszelkich zasad  

Jestem człowiekiem, tego nie ukształtowało TV, prasa  

Materializm, konsupcjonizm żaden styl i sposób życia  

Pamiętaj liczy się miłość, Najwyższy z tego rozlicza  

Śmierć, jej się obawiam, chcę dojść tu jak najdalej  

Chcę rozwijać ducha, ciszą samotnością zmrokiem stale  

Parę lat temu, miałem zaburzenia załamanie percepcji  

Myślałem inaczej, dziś z każdym dniem staję się lepszym  

Wciąż popełniam błędy, nie jestem Twoim ideałem  

Nie jestem WSZYSCY, nie jestem KAŻDY a jestem ŻADEN 

Jestem sobą, swój, dostępny zawsze tylko dla swoich  

Choć kocham ludzi, a nie ufam bo każdy cios boli  

Osamotniony z dala od zgiełku to wciąż myślę o Tobie 

O Twojej przyszłosci, wiem że nasze umysły są w zmowie  

Pragnę szczęścia dla Ciebie, bo to jest jedynym lekiem  

Cisza samotność i zmrok wymieszana z Tobą, mam sekret...