Zapachniało wiosną..

Krople deszczu spłynęły z nieba,

zakręciły w oczach, odnajdując dróżki opadły na ziemię...

Jak ptaki samotne odbiły od stada,

jak ziemia, która nie zazna pokoju, póki jej ktoś nie obejmie,

póki jej ciepłem swym nie otuli ..

Jak dawnych lat wspomnienia, co pachniały tak słodko,

aż trudno uwierzyć, że zdarzyły się kiedyś.

Jak sny przerwane bezsennością nocną,

co wkrada się w ciszę milczenia

i znika stopniowo, rozchodzi po dziennych ścieżkach nadziei.

Powraca w każdej cichej chwili, póki się nie zapisze na dłużej,

by stworzyć księgę doświadczenia i ślad kolejnych dróżek..