Ujadacze

Wredne kundle

wściekłe ofiary własnego ujadania

posyłają w powietrze paszkwile

o ujadaniu innych

Rozmieniają na drobne przydługie opowieści

odnajdują i gubią trop

podkreślają na czerwono traktowanie

z buta

przekalkowany do nieprzytomności

okrutny hazard

Ujadają na rzecz nieswojego

choć tylko hałas czepia się zachwyconych chwostów

przeświadczonych o własnej nieomylności

Nie zapomną ci nigdy

niepomne

że spotykają jedynie zaszczekanych na śmierć galerników

mijających obojętnie galerie z miernikami hałasu

W swojej chorej samotności

ujadają jedynie do niemego księżyca