| Autor | 'Hiacynt' w elipsie |
 | 29 Sty 2018 o 17:16 Z ciekawości, po raz drugi przeczytałam wiersz:
który kończy taka oto puenta:
„Elipsa jest zdaniem bez czasownika”
Oczywiście analizy natychmiast poszybowały w stronę jednej z językoznawczych definicji, jaką jest owa „elipsa”, a nie w kierunku indywidualnych doznań autorki, dlatego czytamy w jednym z komentarzy:
„Piękny, bardzo emocjonalny i spełniony wiersz.
Bardzo dobrze, że przywołałaś elipsę, gdyż kiedyś jedna fachmanka na tym portalu dowodziła, że elipsa to ciąg kreseczek oddzielający kolejne wersy wiersza”
I tu akurat dopowie się owa „fachmanka”, kiedy to w swoim czasie nie mniej owocna oraz kreatywna dyskusja rozgorzała pod wierszem owej „fachmanki” zatytułowanym „Luna”:
To nie pełnia
balonem panów Montgolfier
odęta - zawiesiła się
białym pęcherzem na linach blasku -
Ani drzew niemych
srebrne reliefy które
kosmiczny oprószył kurz
ponieważ Wszechświat pustki nie zna - -
Ani chmur pościel zgnieciona
(gdy z przypływem nadchodzą burze)
a Księżyc-Luna inkubem dręczona
tuli w promieniach erotyczne iluzje - - -
Ani pod wojłokiem
z lazuru utkanym - schowany
przed słonecznikiem nów niby
żądło co jabłek wonią nabrzmiewa - - -
Lecz jedynie
z (handy) - mojej komórki
pozytywka cylinderkiem nawija
Księżycową Sonatę - - -
Pana Ludwiga van Beethovena
- - -
podzwaniając - - -
- - - wołając
cząsteczkami Światła - - -
- - -
19.08.2007
pod którym ten sam „za(d)ufany recenzent” pytał się wielce zdumiony i niczego – jak zawsze - nie pojmujący, skąd oraz po co te „kreseczki”?
I wówczas owa „fachmanka” zacytowała słowa Autorki wstępu do swojego tomiku „Być struną. Benefis dla Solnego Miasta” (2007), gdzie dr Anna Dąbrowska – teoretyk literatury i literacki krytyk z Instytutu Filologii Germańskiej UJ tak opisywała powyższy wiersz:
„[…]
Sonata Księżycowa Beethovena „uwięziona” w telefonie komórkowym w nawet tak pospolitej postaci, otwiera bogactwo skojarzeń i przybliża słuchaczowi srebrzystość księżyca […]
Poetka nie stara się zamknąć w słowach muzyki płynącej z telefonu komórkowego, lecz pozwala jej dojść do głosu w myślnikach. Wyobrażenie o fragmencie utworu Beethovena zyskuje na sile ekspresji, a to, co nie daje się wyrazić słowami triumfuje w artystycznym milczeniu, będącym jedną z form eliptycznych” (s.8)
Jedną z form eliptycznych; jedną z form...
I to byłoby tyle.---
Hellsichtige [Jasnowidząca] | |
Odpowiedz
nowe teksty