mojejwyspie za natchnienie

Wróbelek II

Kormoran carbo, czarnym też zwany,

naprzeciw wróbla stawiał stragany.

Miał tam wycieczki podróży wszelkich,

gdzie nie latały wiejskie wróbelki.

- Czy ja się przebrać mogę za Ciebie?

Czy to wróblowi wypada?

Jam wróbel Polak. Krajów dalekich

odległe widmo, wybrzeży świata.

(Nie śmiem pofrunąc na małych skrzydłach,

gdzie docierają hen kormorany)

- Połową sierpnia już niebo złoci,

opuszczamy lęgową krainę.

A wróbel mu na to: -Nie bierz za kpinę.

Kocham to lato, wieś i jej zimę.

Odleciał carbo. Zamknął stragany.

Wróbel przycupnął na swej gałęzi.

Podziwiał wioskę, topole i trawy.

Co za widoki! - Mnie nikt tu nie więzi.