poezja podobno umiera – tomiki – kto je kupuje 

garść poetów drze koty między sobą obrażają (się) 

i alienują w hermetycznych słowo(w)tokach 

poezja podobno umiera a poeci starają się zasłużyć 

na życie wieczne w teorii bezwzględnego wymogu 

formy – treść to przerzutnia – wyszła 

z obiegu – czytelnik wyleciał za nawias (z resztą – z treścią) 

niezrozumiani (s)twórcy piszą wyłącznie dla siebie (sic!) 

a plebs puka się w czoło nie znajdując związku we frazeologii – 

za – (li) - nie - mogli (?) 

poeta potyka się o analizę zwykłego słowa – 

w elementach jest znacznie ciekawsze 

niż wprost: eeee – moc – je! ko – cham! 

bunt przybiera lingwistyczne pozy 

zapożyczone z poetyki reklamowych sloganów 

na których mucha nie siada do rymu 

na bilbordzie – chińskie bikini - mucha zagrzewa skrzydła 

zostawia kropkę – w akcie twórczego odbioru sztuki.