ROZGRZESZENIE

Niech się święci pracowitość w zdrowych krajach

Już nie drażnią mnie cokoły Bolszewików

Zakopałem dawny topór na rozstajach

Nie omijam cichych mogił przodowników

Wiem jak cuchnie zimna cela, zwłaszcza nocą

Odrapane korytarze gdzieś na Wilczej

Znam różnicę między siłą, a przemocą

I jak gębę trzymać w kuble - znaczy milczeć

Byłem w armii jednym z wielu - automatem

Nie mam krzyży za to zbędne wojowanie

Bóg miał litość, więc pogodził mnie ze światem

Rozgrzeszyłem sierp i gwiazdę za POWSTANIE