zebrało się parę spraw. nie do przemilczenia.

szczególna odmiana człowieka witruwiańskiego:

postać wpisana w każdą możliwą figurę.

stylistyczną. smutas mieniący się wszystkimi

odmianami czerwieni. ktoś, kto się łamie. przepoczwarza.

prawie codziennie: sybaryta. niekiedy: wielki

schimnik, którego jedynym obowiązkiem jest

klecenie paciorów. z desek i gałęzi (prawdziwe

zbijowisko: dłoń, stopa, mózg w powietrzu,

rzeźba na przezroczystej ścianie).

wydarzenie, o którym nie pamięta nikt

poza encyklopedią: dosyć nagłe pojawienie się

w wielu częściach kraju

stref brzydnięcia (wpadałeś, najczęściej przez

gapiostwo — i, niespodziewanie — byłeś

w pełni sobą).

i wreszcie: zwierzę imaginacyjne. opierzone

na biało, ale z cynicznym uśmieszkiem,

kocią mordą

— więc nie należy ufać, ani tym bardziej

uznawać za symbol pokoju. w ogóle - najlepiej

— pod but. niech płynie, gęste.

niespajalność: trzy woskowe ogniwa.

za mało ich i są zbyt kruche, by mnie

skutecznie skrępować

chłód wokoło, otwarta przestrzeń. cisza, tak dorodna,

że chciałoby się wykrzyczeć: nazwę ostatecznej

formy, imię zwierzęcia. aż by nastał błękit.