Kita twa długa skrzy wbrew promieni, czerwieni długa droga do ziemi. 

Jesteś jak rozkosz biegając bosa – ziemi daleka, bliżej w niebiosa. 

Spotkałem tylko raz to zjawienie, gdzie się w mych oczach stały płomienie. 

To wystarczyło i od tej razy, stadnie wbiegają w głowę obrazy. 

Powiedz mi lisie gdzie chadzasz nocą? Czy tam gdzie muszki się srebrem złocą? 

Szukałem śladów tuż po zachodzie, znalazłem tylko krew kur w ogrodzie. 

W dnieje nie pomnę ile cię złaził, com zawiruszył i świat obraził. 

Zapamiętania warta ta ziemia – śladów wskroś lisich dla lisa nie ma. 

Daj znak od życia, że jesteś żywa – nocą wzbudzona, za dnia leniwa. 

Poniechaj ze mną zabaw tych bóle, nie staje siły na lwią tresurę.