Sobota w październiku

oceny: poprawność językowa / poziom literacki

Arsenie, pokornie przyjmuję twój komentarz, radząc tylko sięgnięcie do innych niż na publixo poetów. Na przykład do Miłosza:
Wiersz "Platońskie dialogi"

Zawsze pod koniec tygodnia szliśmy z ojcem do łaźni na Tatarską.
Była powaga w dostawaniu wąskich kanap, osobnych dla każdego, na wspólnej sali z przedziałami jak w kolejowym wagonie.
I następnie w otwarciu drzwi, za którymi nagle wszystko inne, gęsta para przyciemniająca światło żarówek, w niej ledwo widoczne gołe postacie.
Z kranu nabierało się w cebrzyk zimnej wody do polewania głowy, i z nim na półkę, tak wysoko jak można wytrzymać, między ryki golców smagających się wiennkami.

Niestety, nie ma tu miejsca na dłuższy cytat. Ale, jak widzisz, forma wersu jest bardzo dowolna, są długie, nawet na 3 linijki. I obraz, który można byłoby zapisać jako prozę, lecz autor nadał mu formę wiersza. Noblista, było nie było.
Oczywiście, nie jestem tak stuknięta, żeby się porównywać do Miłosza. To tylko przykład, jak różne mogą być wiersze w dzisiejszych czasach. Możesz też zajrzeć do współczesnych, nagradzanych pisarzy (Adam Zagajewski, niedawno otrzymał Nagrodę Asturii, Jacek Podsiadło, w 2015 otrzymał nagrodę im. Wisławy Szymborskiej, pierwsi, którzy przyszli mi do głowy).

No cóż, ja jestem bardziej od ciebie otwarta na formę poetycką. Nie chcę ci zostawiać ostatniego słowa w tej kwestii, bo poezja to też wolność w wysławianiu się, a ty chciałbyś zakrywać jej usta.
Ale nie ma potrzeby zawracać sobie głowy czymś, co ci się nie podoba. De gustibus non est disputandum, jak mawiali nasi uczeni przodkowie.

Literatura - jak każda sztuka - musi mieć wszystkie swoje furtki, bramy i wielkie wrota zawsze na oścież otwarte. MUSI.

I nie uczmy - na Boga - Pisarza, jak ma pisać!

Autopoprawka:
Wkradł się błąd. "poczucie zemsty zaspokajane", poczucie nie może być zaspokajane.
Wers brzmi tak:

bo dość upokorzeń przez elity prawa, więc trucicielka mściwość już zaspokajana,

Lilly, dla mnie jest to rewelacja. Tekst spełnia wszelkie atrybuty poezji, a ponadto jest bardzo poprawnie zapisany, co nie dla wszystkich jest rzeczą tak prostą.

Janko, a jednak mam chęć skasować, tak mnie denerwuje to złe sformułowanie "poczucie zemsty zaspokajane". To "trucicielka mściwość" jest zaspokajana.

Bardzo prawdziwe. Czasami śmieszne, a czasami straszne jest to polskie "wstawanie z kolan". Myślę, że znalazłyby się zdrowsze sposoby na rozprawienie się z tym narodowym kompleksem niższości. Ale tak to się zwykle niestety dzieje w grupach, że zdrowsze sposoby nie są brane pod uwagę.
Ale inni też chcą wstawać z kolan. Jak tak dalej pójdzie, wrócimy do starych europejskich zwyczajów wyżynania się nawzajem. Przykre by to było.

PS
Arsene napisał:
"Jak tak dalej pójdzie, niedługo zaczniemy pisać powieści w układzie stroficznym w dodatku sylabotoniczne.
Ale wtedy to już będzie koniec LITERATURY."

Wydaje mi się, że koniec literatury byłby wtedy, kiedy przestalibyśmy pisać w ogóle. Zresztą prozie nie jest tak całkowicie obcy rytm ani też rym - choć oczywiście współcześnie nie są stosowane.

Taka forma, a Lilly potrafi się w różne przyoblekać - w nawiązaniu do komentarzy Arsene. Odnośnie Miłosza, to muszę przyznać, że też byłem zaskoczony w wieku dwunastu lat, kiedy wziąłem do ręki jego "Mowę wiązaną". Do dziś pamiętam fragment o siostrze, która uciekła do lasu z dzikim człowiekiem.

Poza tym, podoba mi się ten pozorny kontrast fragmentu opisującego okoliczności przyrody w stosunku do pozostałej części wiersza.

Na całe szczęście świat normalnieje, kiedy tylko przekraczasz progi własnego domu.

Tak było, jest - i będzie

Tak, przekraczanie progu domu przeważnie sprowadza nas do innego i ograniczonego świata. Inna sprawa, czy jest on normalny, ale można go jakoś ogarnąć.
Emilio, dzięki.

Sobota w październiku (patrz nagłówek) - niby taka szczególna i jedyna taka - w paciorku podobnych sobót w każdym październiku - to Universum w kapsule.

I obym się nie myliła, że tak będzie już na zawsze

Dopóki pijane pogróżki i pomachiwanie szabelkami kończą się na szarżach słownych, nasze wnuki mogą spać spokojnie

Autor	lilly
Gatunek	poezja
Forma	wiersz biały
Data dodania	2017-10-29
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń	2449