Sękata dłoń bez pośpiechu gładziła fotografię młodej dziewczyny.

Na kolana postaci siedzącej na krześle spływał gruby blond warkocz.

- Ela widzi, jaka ja była śliczna, gdy była młoda? Taki gruby warkocz, że chłopakom oczy latali, a ja jego wybrała, bo był dobry człowiek i zaradny. Dobrze, że nie dożył - przyszli i zabrali... i dom, i sad...  Ja obejmowała jabłonki, płakała... Dobrze, że nie doczekał... A dobry był człowiek. Nawet we wojnę było co jeść  - bo do handlu głowę miał, to i pieniądz był.

Bił i kobiety lubił...ale dobry człowiek, zapobiegliwy... Teraz tu czasem syn przychodzi. Też bija, jak co źle zrobię, bo nerwowy.

A Ela niech pamięta: Jak przyjdzie sąsiadka, Ela mówi, że Ela moja wnuczka. Że od matki do babki uciekła, bo babka lepsza. Córka nie przyjeżdża, bo daleko..., to i wnuczka...

Dłoń ponownie głaszcze zdjęcie.

- Widzi Ela, jaka ja była śliczna?

Ela pamięta: Ela moja wnuczka.

---------------------

*Zaśpiewu nie da się oddać literkami... zatem filmik.