Monowładztwo i Judenalia

Oficjalnie – jedna z największych gwiazd polskiego dziennikarstwa, czyli redaktor Lichocka, reklamowana od lat przez profesora Niesiołowskiego niemal w każdym programie telewizyjnym i radiowym lansuje monowładztwo jako najlepszą formułę sprawowania władzy w Polsce i dla Polaków. Naturalnym kandydatem na monowładcę w umyśle i w ustach pani Lichockiej jest pan Kaczyński (choć na mój gust on bardziej przypomina syna Jaremy Wiśniowieckiego, niż jego samego). Oficjalnie, to najwybitniejszy z żyjących Polaków, a być może ze wszystkich, skoro jego zasługi są wybitniejsze, niż marszałka Piłsudskiego – o czym przekonuje ewentualny kandydat na prezydenta Polski – pan Marek Suski. Ewentualny, jeśliby PAD zawiódł. I się kręci. Niestety świat nie docenia naszych oficjalnych wybitnych postaci. W żadnej dziedzinie. Za to na dobre trwają Judenalia.

Niedawno Pawlikowski – reżyser, ten od „Idy”, wyklęty, dostał nagrodę najlepszego reżysera festiwalu w Cannes. Piszą, że to syn znanego żydowskiego lekarza pognanego w sześćdziesiątym ósmym. Wyklęta Holland klepie, że Pawlikowski dołączył do panteonu, gdzie Polański i Wajda. Wszyscy nie teges... Potem ta nieznana z pisarstwa, lecz z obszczekiwania dobrej zmiany – Tokarczuk, dostała Bookera. Klepią, że to jak Nobel prawie. Wreszcie ten kardiochirurg, którego rodzina pana ministra Ziobry od dwunastu lat ściga w związku ze śmiercią taty pana Zbyszka, zostaje wybrany przez kilku tysięcy europejskich kardiologów interwencyjnych na prezydenta Europejskiego Towarzystwa Interwencji Sercowo-Naczyniowych. Prestiżową funkcję zacznie pełnić w 2020 roku. Wygląda na to, że nawet kardiochirurdzy z całej Europy, którzy powinni leczyć ludzi zajmują się teraz polityką i robieniem na złość naszemu rządowi. W każdym razie zostało jeszcze dwa lata, żeby pana profesora Dudka oskarżyć i skazać na wieloletni wyrok, aby uniemożliwić mu sprawowanie prezydentury. O leczeniu nie wspomnę, bo to jest przecież najmniej istotne. Wsadzić wszystkich kardiologów i będzie spokój. Ludzie będą umierać naturalną śmiercią, a nie w wyniku spisków, czy zaniedbań lekarzy.