Dwa razy "Twoje" i dwa razy "Mnie" na "dzień dobry".
Gratulejszyn.
To płaczliwy tekst, nie działający zupełnie, choćby z braku podziału, bo łączy mechanicznie pieprzenie o niczym i powiela cały czas schemat narzekania "Jaka ona jest głupia, a ja taki fajny"
Dziewczynie można pogratulować, autorowi niekoniecznie.
Banały, kolokwializmy, porażka metafor, duże litery, brak pomysłu i weny, brak umiejętności.
Nad tym ostatnim, akurat można pracować, ale nie wiem, czy tutaj.
Jak dostaniesz info od lepszych, to super.
Oni są piękniejsi i mądrzejsi.
Cud wrażliwości i tylko nic o jakości, ale nie sądzę, że chcesz pisać dobrze.
Chcesz sobie po prostu, popisać.
To i tak fajnie.
Co jest do przemyślenia i totalnej poprawy, to pogadamy, jak byś chciał/a.
W tym kształcie to piękny wrażliwo, dramato - kicz.

Wątpie żeby ktokolwiek mógł się nasycić,
jeno spojrzeniem .

W cyklu "Tajemnice Życia" to nie tylko tytułowe Twe (me/jego/jej/ich/nasze/wasze itd.) nie tylko Twe ulotne spojrzenie jest ulotne; tu wszystko - jak ten codzienny nudny, literacko wyeksploatowany szarobury marny dym - wszystko tutaj na naszych oczach się rozlatuje, rozpada, rozwiewa i "ulata" :( Taka tajemnica życia - to żadna tajemnica. To przeraźliwy banał.

Fragment:

Po prostu spójrz na mnie
I wysłuchaj, co mam do powiedzenia

(i dalej tzw. słoma/siano)

Po prostu spójrz na mnie

(i wreszcie wkraczamy w wymiar Boski)

I niechaj świat się zmieni
(w taki oto zwykły prosty sposób!)
Stań się czyimś szczęściem
Choćby nawet nie moim
Po prostu spójrz na mnie itd.

ten fragment jest niespójny także logicznie, bo trudno jest stawać się czyimś szczęściem, nieustannie spoglądając tylko i wyłącznie na męskie liryczne - w tych gęgoleniach bardzo niemęskie - "ja".