Kolejna produkcja o umieraniu, wyciąganiu nóg, konaniu, bo jest to wciąż ten sam nieskończonego tasiemca koniec

(patrz tytuł poetyckich wynurzeń, chociaż się nazywa inaczej)

czyli po całości tekst tylko dla niezorientowanych, u których zapowiedź

przybędę jak rycerz /albo/ z przyłbicą
/albo/ w czarnym kapturze

budzi jedną jedyną nadzieję /co ostatnia ginie/, że z tej okazji po raz n-ty znów ci postawią darmową flaszkę.

Staropolski rzeczownik "żeremię" jak

ciemię
brzemię /nie drzemię!!/
plemię
siemię

jest rodzaju nijakiego

Boże mój drogi!
Wyciągam nogi -
ja, człek ubogi,
u kresu drogi!

Konam wciąż stale
i słów mych zakalec
w ostatnim szale
ci, Klaudio Cardinale,

poświęcam -

twój Adam Malec

Utwór satyryczny szkoda, że nie zaznaczyłem.Pozdrawiam:)

Taaak, PL tutaj najbardziej tęskni za wizualizacjami SIEBIE w kolejnych odsłonach dramatu (((:
JA - i wyciąganie nóg ( już to samo może biedną białogłowę odstraszyło????)
JA - z przyłbicą, ja w kapturze, pod słońce, podświetlony, promienisty itp.
Cierpiący, lecz na tyle przytomny (!), żeby w odpowiednim momencie nie pozwolić na niszczenie drzwi (bo kosztują(((; .
No i pozostajemy z pytaniem : dlaczego ona akurat odeszła?
No naprawdę nie wiem((((;

Odeszła-postać fikcyjna, jeśli chodzi o drzwi to trochę kosztowały.

Śmieję się tylko (;

Spox:)Na poważnie wszystko brać gdy wali się świat:(