| Autor | Kilka zasad dot. pisania dialogów |
 | 14 Cze 2011 o 19:58 Fragment artykułu „Zasady pisania dialogów” ze strony piszmy.pl:
1. – Witaj, mamo – powiedział Krzyś.
Kropka znajduje się na końcu zdania (to, co widzicie powyżej, wbrew pozorom, jest jednym zdaniem). Po „mamo” nie ma kropki, gdyż tekst znajdujący się dalej, odnosi się bezpośrednio do wypowiedzi. A skoro nie ma kropki po „mamo”, po myślniku piszemy z małej litery.
2. – Witaj, mamo. – Krzyś rzucił się mamie na szyję.
Tu z kolei mamy dwa zdania. Pierwsze, to wypowiedź bohatera. Kolejne, to już narracja, określająca, co bohater robi, a co nie łączy się bezpośrednio z jego wypowiedzią. Kropka występuje, więc po „mamo” i po „szyję”.
3. – Witaj, mamo – powiedział Krzyś. – Bardzo za tobą tęskniłem – dodał po chwili i rzucił się jej na szyję.
W tym przykładzie widzimy kwestię wypowiadaną przez bohatera, przerwaną wtrąceniem narratora. Zasada analogiczna, jak w przykładzie 1, mamy tu dwa takie same zdania, jedno po drugim.
4. – Witaj, mamo. – Krzyś rzucił się mamie na szyję. – Bardzo za tobą tęskniłem – dodał, przytulając ją mocno.
Tu mamy mieszankę przykładu 2 i 1. Początek wypowiedzi bohatera, następnie wtrącenie narratora niezwiązane bezpośrednio z wypowiedzią, dalej znów bohater i narrator, tym razem w jednym zdaniu. W sumie trzy zdania, a co za tym idzie, trzy kropki i trzy wielkie litery.
5. – Witaj, mamo! – zawołał Krzyś. – Tęskniłaś za mną? – spytał, przytulając się do mamy.
Analogicznie do przykładu 3. Tutaj zostały zastosowane znaki interpunkcyjne „!”(wykrzyknik) i „?”(pytajnik). One nie muszą kończyć wypowiedzi, więc mogą znaleźć się w środku zdań. Jednak równie dobrze można ich użyć w zdaniach typu 2, wtedy spełniają taką rolę, jak kropka.
6. – Witaj, mamo – usłyszałam głos Krzysia.
Ta sytuacja jest trochę bardziej skomplikowana, niż poprzednie. Narratorem jest w tym przypadku mama, wypowiadająca się w pierwszej osobie. Zdanie po myślniku odnosi się jednak bezpośrednio do wypowiedzi Krzysia, gdyż wyraz "usłyszałam" stwierdza fakt, iż Krzyś właśnie się odezwał.
7. – Witaj, mamo. – Ton głosu Krzysia był wesoły.
Tutaj kolejna trudna sytuacja. Kropka po wypowiedzi Krzysia musi być, gdyż zdanie po myślniku nie odwołuje się bezpośrednio do wypowiedzi, nie określa, czy Krzyś powiedział to przed chwilą, szepnął, krzyknął, itd. Narrator nie zwraca uwagi na to, czy Krzyś to wykrzyczał, czy powiedział, lecz bardziej na sposób wyartykułowania wypowiedzi - tak więc kropka w tym przypadku musi być.
I jeszcze jedno...
–(odstęp)Zdanie(odstęp)–(odstęp)zdanie.---
Wciąż odnoszę wrażenie, nie wiedząc dokąd...
© Teksty zamieszczane na tej stronie należą do autora. | |
| 18 Cze 2011 o 10:30 eyesOFsoul, dzieki za ta krotka lekcje :) Janko juz jakis czas temu powiedzial mi o moim problemie z myslnikami, ale widze, ze jesli chodzi o sama interpunkcje w dialogu, tez robilam sporo bledow. Przydatna lekcja :) | |
 | 25 Sie 2012 o 13:18 Dzięki za lekcje, bo zawsze miałam z tym problem. Nie zauważyłam aby w szkole tłumaczyli interpunkcję w dialogu,albo przegapiłam te lekcję? :) No i pomyśleć z czym wychodzimy ze szkoły :)---
"Jakże kłopotliwa jest nienawiść bez wzajemności" L. Kumor | |
| 18 Sty 2013 o 20:06 Dobra lekcja, przynajmniej wiadomo co i jak beż żadnych domysłów i faktycznie powinni uczyć tego w szkole może nie było by potem tylu błędów w pisaniu i czytaniu. | |
Odpowiedz
nowe teksty