Wymknąłeś się chyłkiem, zawiesiłeś w czasie,

gdzieś pomiędzy żegnaj i luką w pamięci.

Cofnęłam zegary, przesypiałam noce,

niepokój skrywałam w zaciśniętej pięści.

Wierzyłam, że spełnią się wielkie nadzieje.

Spojrzysz na horyzont i dzwony usłyszysz.

Do mnie wrócą echem, ukryte w muzyce,

złagodzą tęsknotę zamieszkałą w ciszy.

Broniłam przyjaźni, nie słów bez pokrycia.

Pewności, że jesteś między literami.

Nie odgadnę ciebie -  choćby lata świetlne

i podróże w czasie już były za nami.

Powróciłeś zmierzchem, noce sen zawłaszczył.

Rzekłeś - dobry wieczór, ufny że odpowiem.

Nie było mnie chwilę, na cóż pożegnanie ?

Znów odkrywać muszę ciebie w każdym słowie.