Poezja przez wielkie P.
Pozdrawiam, Krzyśku. :)

Jedyne, co nas tutaj jeszcze trzyma - to uniwersalna uroda ziemskiej naszej, na wyciągnięcie dłoni, z kotkiem i kalendarzem dnia powszedniego Czasoprzestrzeni

dziękuję drogie panie :)

Zaskakujący w tym wierszu jest rozziew między znaczeniami, jakie niosą tytuły oraz semantyka świata przedstawianego.

Przyjrzyjmy się uważniej chociażby tej sekwencji obrazów:

- pokój poszerzył horyzonty;
- przez stół podaję rękę;
- chwile przepychają się w drzwiach;
- szklanka mleka rozlana po niebie;
- kot z podkulonym ogonem;
- na dywanie ożywają anemony

Czym jest owo tytułowe POZA DOMEM, skoro wciąż "mową i uczynkiem" obracamy się WEWNĄTRZ niego? Pokój, stół, drzwi, szklanka mleka, kot czy dywan - to ten świat entourage`u, który nigdzie poza naszymi 4 ścianami nie istnieje. Jaki jest zatem filozoficzny przekaz pozornej tej "POZA, chociaż W ŚRODKU" sprzeczności? Może taki:

Wszędzie - na Bergamutach, na Antarktydzie, na Księżycu, słowem gdziekolwiek, gdzie byśmy nie byli - WSZĘDZIE mentalnie wleczemy za sobą to, w czym wyrośliśmy; nasza kołyska kołysze nas aż po nasz grób

ukłony Emilio..:)