Dziwna starość

Szarość starą która przybyła zbyt wcześnie

w elastycznej niedoskonałości gonię krzywą myśl

przepowiednie malują braki włosom farbowanym

cień śpiącej miłości w niczyich dłoniach drży

I dziękuję za tę samotność już wiem kim jestem

umówiona ze sobą że tak wszystko rozumiem

po latach śpię spokojniej obleczona w kokon świata

od którego egoistycznie hen pragnęłam uciec

Tylko myśli krzywe tropię zmęczonym ciałem

jemu jesień i zima losem przewrotnym wciąż gra

wiem w tamtym czasie mnie nie kochałeś

dziś na miłość moje serce za dużo ma lat