Żyjemy w znieczuleniu (patrz tytuł) /i w znieczulicy/ nie dlatego, że jesteśmy tacy podli, a dlatego, ponieważ skala dookoła cierpień

- naszych współbraci;
- szlachtowanych zwierząt;
- płonących/wycinanych lasów Amazonii, Borneo, Syberii, Grecji, Kaliforni, Australii et cetera, et cetera;
- w sferze schamienia języka;
- w codziennych dawkach sztuki telewizyjno-filmowo-medialnej
- itd., itd.

przerasta nasze percepcyjne możliwości.

Zalew zła, które w codziennych końskich dawkach przyjmuje nasz chłonny mózg, sparaliżuje 6-tonowego słonia!

To stąd bierze się to dookoła nas coraz większe wariatkowo

Darujmy więc sobie pociechy bzdury stygmat ponury. Świat, jaki jest, każdy koń widzi.

Co zrobić, by patrząc nań, samemu nie zwariować?

Wypijmy za błędy
Za błędy natury

/ludzkiej/

(R. Rynkowski "Inny nie będę" 1998)

Bardzo daleko powiódł Cię tekst, Emilio.
Pisałam go, czekając na operację, kiedy dokanalowa przepuklina dysku spowodowała obumieranie komórek rdzenia kręgowego, kiedy lekarze przyspieszali termin zabiegu, bo "w każdej chwili może pani trzasnąć". A ból był taki, że...
Nie czułam się nijak nim uszlachetniona, gdy po zwykłym kichnięciu wyłam.

Pozdrawiam

Szlachetność cierpień (patrz tytuł) to inna wersja biblijnego "ostatni będą pierwszymi" /Mt 20, 13-16/

W kulturze zachodniej i wschodniej jest aprobata bólu i milczące nań przyzwolenie:

chociaż cierpisz, nie krzycz, nie protestuj, siedź cicho, milcz,

ponieważ istotą szeroko rozumianej myśli chrześcijańskiej jest nie tylko zgoda na codziennie wymieszany policzek, ale też zgoda na życie o głodzie w chłodzie o wodzie

Napisałam

zgoda na codziennie WYMIERZANY policzek

Tolerancji na ból, zaciskania zębów, stoicyzmu i znoszenia wszelkich ciosów Losu uczymy się od kolebki.

Czymże-ż innym niż właśnie tym jest znieczulanie?

Znieczulanie to podawanie środków znieczulających (przeciwbólowych). A tolerancja na ból, to nie jest wskaźnik zależny od woli i treningu.
Nie zgadzam się z Twoimi tezami.

Recepcja dzieł sztuki /w tym dzieł literackich/ - i ich interpretacja - zawsze musi być r ó ż n a, tak jak różni jesteśmy my jako ludzie.

Nie ma czegoś takiego jak jeden właściwy obowiązujący styl odbioru. Kto uważnie śledzi rozbudowane komentarze różnych Czytelników pod naszymi tekstami, wyraźnie widzi, że ten rozrzut wszelkich opinii jest naprawdę spory, i głos samego Autora niczego tu nie zmienia.

Utwór zaczyna swoje własne życie w chwili jego upublicznienia

"Tolerancji na ból, zaciskania zębów, stoicyzmu i znoszenia wszelkich ciosów Losu uczymy się od kolebki.

Czymże-ż innym niż właśnie tym jest znieczulanie?" - to nie recepcja tekstu, lecz Twoja opinia dot. bólu.