Nie klękajcie bo ziemia wahnęła

a pod pięścią wypiętrza się dramat

sen tęsknotę poprzemieniał w kamienie

sen przesącza przestrzeń za skałą

dziewczyny nieskonsumowane dziewczyny

nieskonsumowane

pozostawione sobie pozostawione

na wulkanie same

pod ciosami rozkrusza się czas

ściana nawarstwień bez znaczeń

w lustrze gęba wygląda inaczej

gdzie zapodział się gwiezdny blask

gdzie się gwiazdy podziały gdzie się gwiazdy podziały

drzewa wzrosły sięgają po dach

okna drzwi nie ostały w gęstwie snów zaplątane

na podwórze nie wyjdę bo strach

bez znaczenia klepsydry i słoneczne zegary

starość mitem zmyślonym przez Mojry

rwą się nici splątane rwą się nici splątane

potargane losów warkocze

wkrótce zacznę kochanie

rzucę w pląs na wulkanie

dziki taniec w szale osaczeń

słońce cień i omamy

w kąt zegarów wnikanie

niechaj ta pozostanie której nie tknął

do stóp padły strop

gdy w kraterze zabawa lawa zmieniana

w bazalt

dwoje z wyspy bez cieni

wśród płomieni zduszonych słońc

reszta precz - miłowanie

idźcie precz!

miłowanie

to nie tylko grawitacja

ciao!